Sugatan ako ng matuwid, magiging kagandahan pa ng loob; At sawayin niya ako, magigingparang langis sa ulo; Huwag tanggihan ng aking ulo: Sapagka't sa kanilang kasamaan ay mamamalagi ang dalangin ko.
Sugatan nawa ako ng matuwid sa kagandahang-loob at sawayin niya ako, ito'y langis sa ulo; huwag nawang tanggihan ng aking ulo, sapagkat ang aking panalangin ay laging laban sa kanilang mga gawang liko.
Sugatan ako ng matuwid, magiging kagandahan pa ng loob; at sawayin niya ako, magiging parang langis sa ulo; huwag tanggihan ng aking ulo: sapagka't sa kanilang kasamaan ay mamamalagi ang dalangin ko.
Tatanggapin ko ang parusa at pagsaway ng taong matuwid, dahil ginagawa nila ito na may pag-ibig at pagmamalasakit sa akin. Itoʼy parang langis sa aking ulo. Pero sa masasamang tao ang lagi kong panalangin ay laban sa kanilang masasamang gawain.
Pagkat may pag-ibig, ang mabuting tao puwedeng magparusa't pagwikaan ako, ngunit ang masama ay hindi ko ibig na ang aking ulo'y buhusan niya ng langis; pagkat ang dalangin at lagi kong hibik, ay laban sa gawa niyang malulupit.
Pagkat may pag-ibig, ang mabuting tao puwedeng magparusa't pagwikaan ako, ngunit ang masama ay hindi ko ibig na ang aking ulo'y buhusan niya ng langis; pagkat ang dalangin at lagi kong hibik, ay laban sa gawa niyang malulupit.